London Calling!

Долго, долго /некои 2 и пол минути можеби/ размислував за насловот на текстот и се одлучив за овој наместо „Сезоната започнува во сабота“ бидејќи ми делуваше подетерминиран и поинтересен, крајно гледано. Има и причина зошто. Сепак, суштината на овој текст можеби веќе надзира како погледот на месечината од лансирната рампа во Кејп Канаверал, сместени во удобните седишта на Аполо: Мисија Блауграна 2010/11. Она што останува е палењето на моторите. Секвенца на одбројување: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2....1! Моторите се палат!

ФАЛА, АМА НЕ ФАЛА!

Велат дека убавината е категорија определена од факторот место и факторот време. Во случајов би се сложил само за да ја постигнам компаративната паралела со типот на луѓе кои кога не може да егзистираат дури ни на жабри во постојниот простор и постојното време, имат желба која кај некого утврдила и навика да се живее во паралелна димензија.

И тоа е во ред. Секој има потреба од бегство, некогаш.

Но, нам за среќа не ни е уште дојдено времето (а ќе дојде, неизбежно, кога циклусот ќе заврши и системот ќе треба да тргне одново) за да се радуваме премногу на остатоците од ручекот наречени „баварски куп“, или па дури и „Супер Куп на Шпанија“. Не сакам да го релативизирам значењето на овој трофеј, но е реално тривијален (како инаку да наречеме куп во кој постои „парадоксот на освојувачот“: ист тим освојува Лига и Куп, и купот де-факто не ни треба да се игра). Замислен е само како увертира на сезоната во Примера, но - сепак најпрецизните го бројат. Па затоа, не е безначаен, иако човек би добил таков впечаток следејќи ги потезите на Шпанската фудбалска федерација (во понатамошниот текст: мешетари) и Дел Боске (во понатамошниот и во сите наредни текстови: шпанскиот чирак на Гвардиола).

НЕ Е ГОТОВО ДОДЕКА НЕ ЗАПЕЕ КАМП НОУ

Првиот официјален меч на Барса сезонава дојде на секогаш тешкиот Санчез Писхуан среде Севиља, тимот кој за Каталонците изминативе 6-7 сезони е можеби најопасниот ривал после мадридски Реал. Резултатот е познат: 3-1 е епилог кој не ја отсликуваше докрај ситуацијата на теренот, но е влезен како официјален во ферманот на мешетарите кои ќе го соберат со оној од сабота и како конечен резултат ќе ни го претстават освојувачот на шпанскиот супер куп 2010.

Како оправдание не треба да стои фактот што Барса на Севиља и се спротистави со комбинирана екипа од А и Б тимот (кој патем годинава ќе игра во Втората лига на Шпанија) поради несфатливото инсистирање на мешетарите и Дел Боске (ајде, нека биде со цело презиме) за пријателскиот меч со Мексико кој се одигра само 3 дена пред првиот дуел од Супер Купот да го повика безмалку целиот прв тим на Барселона без Меси, Абидал, Алвеш (и Ибра?) кои доколку имаа шпански пасош, и да немаа деби на официјален натпревар чинам дека Дел Боске ќе им дадеше шанса...бидејќи е добар.

Најважниот меч на Шпанија годинава, џанам Супер Куп на галаксијата, на „Ацтека“ во Мексико заврши со 1-1. Чави, Иниеста, Педро, Пујол, Пике, Виља и Валдез „кркаа“ илјадници километри, беа на располагање на својата земја, a помилуван беше само Дон Андрес Иниеста, фала Ногу [од „нога“]. Пеп на Севиља и се спротистави со екипа со премогу младинци за да можат да извадат нешто вонсериско од себе, што несомнено ќе имаат прилика да го направат престојната сезона, но не кога ќе играат еден покрај друг, туку кога ќе делат парче од теренот со Чави и Иниеста, Пујол и Пике, Педро и Меси, како што и тие самите го правеле тоа кога дебитирале во друштво на Ривалдо, Португалецот кому името не сакам да му го спомнам, самиот Гвардиола, Абелардо, Серхи, Коку, Клајверт и другите „учители“.

Она што е важно е дека таа „лоша епизода“ која почна оптимистички, а заврши со превисоките 3-1, е зад нас и не чека реваншот, мечот на кој за прв пат пред преполниот Камп Ноу ќе истрча Давид Виља, мечот на кој пред своите ќе се појават носителите на играта на Светскиот Шампион и луѓето кои дефинитивно ги имаат освоено сите можни трофеи во фудбалот, меч на кој дури ќе „дебитира“ и новоизбраниот претседател на Барселона, Алесандро Росељ (одлучи да не патува за Севиља од „оправдани причини“).

Сето ова гарантира спектакл, желба за „одмазда“ кон нефер третманот од страна на мешетарите кон клубот кој е еден од главните стожери на успехот на целата земја. Резултатот е ист како и полуфиналниот од ЛШ оваа година, против Интер, но да бидеме реални, мечот со Севиља е светлосни години поназад од нивото со кое тогаш целиот блауграна свет се мобилизираше во едно за да го бодри својот тим.

99.000 грла ќе бидат како 99 илјади ноти по кои оркестарот предводен од диригентот Пеп, првата виолина Чави, перкусионистот Педро, саксофонистот Пујол и момчето кое свири на 7 инструменти Меси ќе играат со цело срце, за ќеиф, пред домашните. Верувам дека најважно ќе им е да изиграат добро, а во втор план секако дека ќе е освојувањето на трофејот. Mузичката паралела можев да ја направам и со Џо Страмер и тимот на Клеш кои се авторите на песната која е насловна за овој текст, меѓутоа тоа ќе го сториме друг пат, кога ќе има потреба од по-рокерски пристап :)

МАРАВИЉА ВО „БОСАНСКИ ЛОНЕЦ“

Огромното засилување за Барса, вториот стрелец во Примера и првиот на Светското првенство Давид Виља ќе го има своето деби за првиот тим (нели, ќе го имаше уште во Севиља, ама имаше неодложна 0 (нула) -минутна работа до Мексико) пред френетичниот Камп Ноу во сабота.

Флертот меѓу Виља и Барса не е нов, но лани врската не отиде на повисоко ниво, Валенсија не продаваше, па во Каталонија пристигна босанџеросот со шведска лична карта, Ибракадабра. Оваа година атакот на Барселона ќе е ослабен само ако некој од напаѓачите одлучил да држи диета и да скине 200-300 грама од себе. Во секој друг случај, со постојните сили и најважно инкорпорацијата на Виља, имаме напад кој не го посакува ама баш ниту една одбрана во светот.

Давид Виља за реално добра сума пристигна во Каталонија пред СП во Јужна Африка. Ако го „бркавме“ после шампионатот, цената ќе му беше барем 10 милиони евра повисока, а можеме само да претпоставуваме како ќе се однесуваше на зелениот терен со нерешен статус (читај: Фабре).

Не е за потценување и добрата форма на Ибрахимович (тука, бидејќи ми/ни се може, ќе го пишувам со Ч, а не со Ќ) кој покрај добрата форма во подготвителните дуели, го постигна водечкиот и единствен гол за блауграна на Санчез Писхуан. Патем, за статистичарите или оние кои се бават со ликот и делото на Ибра, од позитивен или негативен аспект, сеедно, информација дека на мечот против Шкотска одигран на 11 август Златан го постигна својот 23 гол за „Свериге“ во 63 натпревари.

Кој и да стартува (знаејќи го пеп и неговиот капацитет, би можеле и двајцата, иако им треба воигрување и уште е рано), ќе биде убоит. Не само поради сопствените способности, туку и поради брзиот воз кој е роден за големи, сјајни станици - Педрито, и атомската мравка, можеби најомилениот играч на Камп Ноу во минативе децени, Лео Меси, кој има мотив плус да ги потсети сите дека не заборавил да игра фудбал во Јужна Африка и дека Златната Топка краси витрини на некој кој ја заслужува.

МАЛ ЧЕКОР ЗА БЛАУГРАНА, ГОЛЕМ ЗА СИТЕ ОСТАНАТИ

Она поради што би било добро да се тргне со (ете, посакувани) 4-1 од Камп Ноу во сабота е симболично да се означи почетокот на уште една успешна година на резултатски план, чија кулминација во мај ќе се одвива најверојатно во битка со рововски поставениот Реал Мадрид осоколен и расположен од вицевите и триковите кои Жозе Мурињо ги складира во фронталниот кортекс, како и од неколкуте засилувања кои Португалецот ги присобра во обид да направи конкурентен тим за мисијата поради која е донесен во главниот град на Шпанија: Победи ја Барселона!

Шлагот на тортата чека во градот кој барем во филмовите секогаш е обвиен во магла, градот во кој во близина на стариот Вембли се' уште одзвонува ударот во пречката на Џеф Харст во 66-та, градот во кој многумина се обложуваат на епилогот од вториот брак на принцот Чарлс.



Зборуваме за градот во кој Барселона пред 18 и пол години го освои својот прв трофеј (после 2 неупешни обиди) во Купот на Европските Шампиони и воопшто последен во историјата на ова натпреварување кое веќе од идната година (1993) ја започна новата приказна наречена Лига на Европските шампиони.

Лондон чека на нас. Време е историјата да се повтори, бидејќи таа само тоа го знае. Наше е да учиме од неа, да и ги научиме сите ганглии на неверојатните закони кои ни ја детерминираат реалноста - и да ја креираме. Барселона не стана првата екипа која го повтори успехот на освојување на ЛШ две години по ред, овој пат. Но стана првата екипа која ги обединила сите трофеи во една сезона. Стана првата екипа која дојде на само бод до магичната стотка во Примера. Можеби токму од Лондон, во мај 2011, ќе тргнеме и по овој рекорд како и по многу досега.

Патот започнува во сабота. Ќе биде долг. Ќе биде тежок. Ама, Барселона може! Тоа го знаеме бидејќи - го покажала!

Контрола на летање, подготвени сме...

Visca el Barca,
Visca Catalunya i
Visca Macedonia!